-/Bir hayalet var boğazımın içinde,konuşursan boğuyor seni.
Kahramanlar gitmiş,dillerinde rom ile.Bir yer,gülersen boğuyor seni.Zor nefes yapar kalabalık içinde,
içimde ki Tanrıça jimnastik minderinde üçlü ters parende atmıştı elimi tutarken.Sadece bir milyon mil dışında karanlıkta kalan yıldız önbelleğe alabilir bunu.Yakın öpücüğün olmanın..
Haklısın;sadece neden ben yanılıyorum anlamına gelmez bu.-| ve geriye dönüp baktığımda çıkın.
Bu beni havada ki kristal gibi hissettiriyor.Sesi duymak istemiyorum,asla bulamadığımı kaybetmenin sesini.Bu kadar derin aşağı bakınca en nihayetinde hala değişmediğini anlayabiliyorum.
-|Benim egom,benim ihtiyaçlarım ve senin bencilliğin.
Çıkmayı hiç bir zaman,hiç bir insanla beceremeyen iki kişiyiz sadece.Sahtekarız bilirsin,daha iyi hissederiz.Ve yalnız kalmayı becerememenin cezasının aşk olduğunu kavramış,insan.
Hala bombokluğun elli tonu var.
ec|210913-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder