9 Ekim 2013 Çarşamba

Pain



Uzun süredir gizemli bir çıkmazın sıkıntısından kurtulamıyorum: kurtulabilmem için, 
ya geri dönmem, ya da önümüzdeki evlerin bir kaçını yıkmaları gerekirdi. İki çözüm de aynı güçlükte.
                               rainer maria rilke
Evet yazmak zorundaydım,yoksa çıldıracaktım!
Anlaşılmak benim için bir lükstü.
Tek sorun doğru kelime olmamasıydı.Sonsuz bir bağlanışı ifade edecek başka bir deyişe ihtiyacım vardı.
Eğer orada olsaydım,muhtemelen bu haline gülerdim.Kendini bu kadar sıkma,derdim ona
söyle gitsin.
Kimin kazanıp kimin kaybettiğini keşfedebilecek miydim?
Yapabildiğiniz de evinize dönün.
| ve mıknatıslar konusunda başından beri yanılmış olduğumu farkettim.Bir araya getirmeye çalıştığım,
içimde olan iki parçaydı.Ama ikisi var olamazdı ve artık daha fazla birşey denememeliydim.
o küçük parçamın ağlamasını bitirmesi,beklediğimden uzun sürdü.Yinede oldu ama.
Sonunda uyuyacak kadar bitkindim.
Bilinçsizlik acıya rahatlama getirmemişti,beni sadece uyuşturup yatıştırmıştı.
Daha katlanılabilir kılmıştı sadece.
Farkındayım ama hala orada.
Ama zihnim korunaklı değildi,bilinçsizliğimde,karanlığın parçası olan acıda ile beni terketmeyen
o bilgi içinde kalmıştım.
Çok fazlaydı bu.
Aklım bir mana çıkarmayı reddetti ve anlamamış gibi yaptı.
Aklımdakiler taşla kaynaşmış gibiydi.
Siyah saçlı kafa gördüm,ormana doğru benden kaçıyordu.Kaybolduğunda tüm bu görüntüleride beraberinde götürdü.
|ve sonra kalbimdeki küçük çatlağın genişleyerek kalbimi nasıl ikiye ayırdığını izledim.
-| Beklediğim ve bir daha olacağını bildiğim ama asla olmasını dilemeyeceğim bi şeydi bu.
     Asla bitmeyecekti,değil mi?
                          Stp.M.



101013|ec.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder